Paper Mario: The Thousand-Year Door – inceleme: Mario’ya yakışır bir oyun daha

Paper Mario: The Thousand-Year Door, isminden de anlaşıalbileceği gibi aslında iki boyutlu gibi duran ve kağıttan bir evrende geçen rol yapma türünde bir Mario oyunu. Temel mekanikler açısından Super Mario RPG ile çok benzer. 2004 yılında GameCube için ilk kez çıkışını yapmış olan oyunun orijinali maalesef döneminde oynayamamıştım. Ancak bu yenilenmiş sürüm ile birlikte eski sürümüne de video olarak da olsa bir göz attım diyebilirim. Eski versiyonu gördüğümde açıkçası düşündüğüm ilk şey 2044’teki oyunun hiç de eski durmaması ve kendini hala oynatabilir durması oldu. Ancak ardından yenilenmiş oyuna dönünce fark ettim ki özellikle görsel açıdan güzel bir geliştirme almış oyun. Zaten oyun kağıttan oluşmuş bir evren hissiyatı yaşatmaya çalıştığı için animasyonlar zamanında da çok iyiymiş şimdi de yine daha pürüzsüz animasyonlar ve kaplamalarla birlikte çok daha güzel duran bir yapıya bürünmüş.

Oyunun kendisine gelelim. Dediğim gibi temelde bir rol yapma oyunu. Her zaman olduğu gibi Prenses kaçırılır ve Mario olarak peşine düşeriz. Bu yolculukta da her zaman olduğu farklı karakterler ile tanışıyor ve farklı mekanikler üzerinden düşmanlarla savaşıyoruz. Combat kısmı alıştığımız şekilde sıra tabanlı bir combat sistemi mevcut. Karşıdaki düşmanın canını görmeden savaşa başlıyor, çeşitli saldırılarla grubumuzu yönetiyor ve sonrasında da karşı tarafın saldırı yapmasını bekliyoruz. Tabii burada seyirci kısmı var. Yapmış olduğunuz saldırılar, hamleler seyircilerin artmasını ve tepkisini değiştiriyor. Bu değişimler de sizin özel güçlerinizin ne sıklıkla kullanılabilceğini değiştiriyor. Saldırılarda dikkat etmeniz gereken nokta ise oyunun giriş kısmının arından düşmanın hangi saldırıya karşı güçlü savunması olduğğu. Örneğin kafasında dikenli bir kask varsa düşmanın zıplayarak saldıramayacağınızı kendiniz fark etmeniz gerekiyor yoksa hasarı düşman değil siz alıyorsunuz. Bu sayede de sıra tabanlı dövüş sistemi taktiğin de ötesine giderek biraz daha aktif kontro lgerektiren bir yapıya bürünüyor ki zaten Super Mario RPG’den bilenleriniz olacaktır, bu oyunda da saldırı ve savunma esnasında doğru anda doğru tuşa basarak bonus kazanabiliyor veya düşman sadırısını direkt düşmana iletebiliyorsunuz.

Combat kısmı dışında kısmi bir açı kdünyada gezdiğiniz için oyunun kağıttan yapımla bir evrende de olduğunu hatırlayacak harita üzerinde de çeşitli bulmcalar çözebiliyor veya keşfinizi bu duruma göre şekillendirebiliyorsunuz. Bu da benim canımı sıkan Super Mario RPG’nin gezme kısmının ötesine geçiyor ve dümdüz gezme işini de keyifli bir hale getiriyor. Yani oynanış olarak yine bir hayli keyifli ve dolu bir yapım var önümüzde. Ayrıca yine haritadaki gezme kısmına bir paltform mekaniği de kazandıran kağıttan uçağa dönüşme gibi mekaniklerle birlikte oyun bu tarafta çok daha keyifli bir yapıya bürünmüş diyebilirim. Tabii burada herkese hitap etmediğini de söylemek lazım.

Oyunun eski mekaniklerini incelememin arından Nintendo’nun bize son birkaç yıldır sıkça sordurduğu soruyu yine kendime sordum, ”Görsel anlamda gelişme var tamam ama oynanış anlamında bir yenilik var mı, tekrar alınır mı?”. Dediğim gibi 20 yıl önce çıkış yapmış versiyon da hala oynanabilir seviyede ama GameCube sahibiyseniz. Bu yüzden Nintendo’nun orijinalliği koruyarak ve ufak yeniliklerle Switch sürümünü çıkarması güzel bir durum. Bu yüzden oynayacaklar için eğer bir nostalji yaşamak isterseniz veya Paper Maro’yu özlediyseniz alıanbielcek bir yapım. Ama daha önce hiç oynamadıysanız ve Mario’nun bu RPG mekanikleri ilginizi çektiyse kesinlikle satın alıp oynayabileceğiniz bir yapım. Açıkçası benim yolculuklarla geçen bir haftamı güzel bir şekilde doldurdu ve sıkılmadan keyifli bir şekilde oyunu oynadım.

Daha Fazla Video

donanimhabercom Instagram Takip Et

Xiaomi’den fütüristik su tabancası

Exadious 2 ay önce

Efsane Türkiye’ye gelse alırım..

E_Y_B_H_P_T 2 ay önce

O ışık efektleri sadece yanlarda değil üstte de olmalıydı. Böylece tabancayı kullanan, kafasını yana eğmek zorunda kalıp, fıtık olmaz. Aynısını küçükken ışıklı ayakkabımda yaşamıştım oradan biliyorum. Ayakkabıma yan bakmaktan düz yürüyemiyordum. Hava atmaktan ziyade o havayı yaşamayı tercih ederim. 7 de olsam 70 de olsam kararım değişmeyecek.